"KUNST IS LEVEN..........

In mijn tiende levensjaar zet ik in Westdorpe, een dijkdorp bij Sas van Gent, voor de eerste keer mijn voet over de drempel van galerie 'Troutzaerte' (middeleeuws voor: teer beminde). Het is het begin van vele ontmoetingen met toonaangevende kunstenaars en hun werk uit de jaren '50 -'80, zoals Nico Molenkamp, Paul Citroen, Wessel Couzijn, Pearl Perlmutter, Jan Sierhuis, Ger Lataster, Wim Rijvers en later vooral ook door Jaap van de Pol, Marijke Geys, Peter John Voormey, Pierre van Soest.. In deze omgeving kan het niet anders dan dat mijn liefde voor kunst ontluikt.

Op mijn twaalfde ontmoet ik in Zelzaete, vlak over de Belgische grens een kunstenaar, Jean van Houte, die mij inwijdt in de wereld van verf, doek en penselen. Vreemd genoeg begint hij niet met vaktechnisch tekenen, maar ontwikkelt hij mijn gevoel voor de mogelijkheden van verschillende materialen. Mijn smeulend vuur begint kleine vlammen te vertonen, die nooit meer uit  zullen gaan.

Met de boodschap "van kunst krijg je geen brood op de plank' moet er een degelijk vak worden geleerd. Na de opleiding voor leraar keer ik terug naar Sas van Gent en vind werk in het onderwijs. Nog in hetzelfde jaar 1972 begin ik de avond en week-end opleiding  aan de Academie voor Schone Kunsten in het Belgische Eeklo. Na het behalen van mijn diploma tekenen/schilderen, komen er nog 4 jaar zeefdruk achteraan.

Tegen het eind van de opleiding groeit mijn belangstelling voor conservering en restauratie, De wegwerptijd gaat langzaam over in een tijd waarin behoud van erfgoed weer aandacht krijgt. Mijn aandachtsveld wordt de restauratie van aardewerk en porselein. Na begeleiding door twee restauratoren, die mij vanuit de praktijk de kneepjes van het vak leren, starten we in 1984 onze eigen praktijk voor restauratie in  'Abel Dinc' restauratieatelier. Dit is oud middeleeuws en betekent zoveel als: bijzonder voorwerp, dat uitstijgt boven het alledaagse.

Tegen de eeuwwisseling wakkert het vuur van het vrije vormen weer aan. Een blok boetseerwas levert de eerste vingeroefeningen naar kleine bronzen beeldjes, die begin 2001 worden gegoten. Al snel volgt een tweede serie beelden. Inmiddels is mijn fascinatie voor glas gegroeid als gevolg van een workshop Pâte de Verre gegeven door Dethlef Thans (D).

Ik zoek  in de combinatie van glas en brons een verniewde vormgeving.  In het glasatelier van Roel Lambert (B) ontmoet ik Koen Vanderstukken. .....Het glas vloeit. Diezelfde maand ontstaan de eerste in zand gegoten glasvormen.

Op 1 januari 2007 wordt het restauratie atelier gesloten en richt alle energie zich op mijn vrije werk. De naam blijft behouden in Atelier 'Abel Dinc'...beelden van Frans Kegels.

In 2006 worden de eerste beelden met corten-staal geproduceerd. 22 maart 2007 gooit een hartinfarct roet in het eten. Gelukkig kan ik in september de draad weer oppakken en begin ik , naast het doorlopende werk, met  de uitvoering van drie bijzondere projecten: 'Journey of my Soul' ,  'documenten'  en 'Sporen'.                                                            

                                                                       LEVEN IS KUNST...........'